Bohemian Rhapsody: Freddie yaşıyor

Burcu B. Bilgin

(8/10)

Bazı insanlar vardır ki topluluklar içinde bile parlar, dünyaya yıldız ışıltısıyla gelir. Bu ışıltı milyonların sevgisini getirirken yıldızların çoğu yalnızdır, dehaları bu dünyaya öyle çok gelir ki onları erkenden kaybedişimiz de bundandır. Freddie Mercury de o erkenden kayıp giden yıldızlardan biri…

Onun ve grubu Queen’in öyküsünü anlatan, aylardır merakla beklenen Bohemian Rhapsody gösterime girdi.

Yönetmenliğini Bryan Singer’ın yaptığı film, aslında 20th Century Fox tarafından disiplinsiz davranışları sebebiyle yönetmenin kovulması sebebiyle Dexter Fletcher tarafından tamamlandı.

Filmde Freddie Mercury rolünde Mr. Robot dizisiyle ödüle doymayan 37 yaşındaki Mısır kökenli ABD’li aktör Rami Malek izleyici karşısına çıkıyor. Diğer Queen üyeleri gitarist Brian May’i Gwylim Lee, baterist Roger Taylor’ı Ben Hardy, bassist John Deacon’ı ise Joe Mazello canlandırıyor.

Filmin açılış sekansında, geleneklerine göre yaşayan ailesi ile müzik arasındaki Freddie’nin ilk gençlik yıllarını görüyoruz. Hayata gözlerini 5 Temmuz 1946 yılında Farrokh Bulsara ismiyle açan Freddie Mercury, İran’a Müslümanlık geldiği zaman Hindistan’a göçen Zerdüşt bir ailenin oğlu.

Avangart Freddie, barlarda bile kıyafetleri ve tavırlarıyla tuhaf bulunurken, hayranlıkla dinlediği bar grubunun üyelerine yazdığı şarkılardan birini vermek üzere onlarla tanışıyor. Solistlerinin yerine alternatif arayan Roger ve Brian, başta gönülsüz olsa da müthiş sesini duyunca etkilendikleri Freddie’yi gruba alıyorlar ve Queen doğuyor.

Bohemian Rhapsody’nin ilk dakikalarında Rami Malek’in nasıl evrilerek Freddie’ye döndüğüne tanıklık ederken bir süre sonra Rami ortadan kalkıyor ve gözümüzün içine baka baka Freddie’ye dönüşüyor. Bir noktadan sonra artık sadece Freddie’yi görmeye başlıyoruz ve oyuncu üstün performansıyla adeta oynamıyor, yaşıyor.

Diğer oyuncular da Queen üyelerine bire bir dönüşmüş durumda. Özellikle Brian May rolündeki Gwylim Lee fiziksel benzemenin ötesinde jest ve mimikleriyle de ünlü gitaristin klonu gibi…

Filmin ilerleyen dakikalarında grubun giderek tanınmasıyla eş zamanlı olarak Freddie’nin hayatına giren ”uzun yol arkadaşı” Mary Austin (Lucy Boynton) ile ilişkisi anlatılıyor.

Freddie’nin ”Hayatımdaki en önemli insan” dediği Mary ile romantik başlayan, ancak Freddie’nin cinsel yönelimi belirginleştiğinde en yakın dostu haline gelen Austin ile ilişkisi filmde derin biçimde irdeleniyor.

Bilmeyenler için belirteyim; Mercury’nin AIDS olduğu dönemde gece gündüz başından ayrılmayan Austin, ölümünden sonra ”Tek varlığımı, büyük aşkımı ve hayat arkadaşımı kaybettim” demişti. Mercury’nin ölümünden sonra servetinin büyük kısmı Mary Austin’e kaldı.

Queen üyelerinin de desteğiyle kaleme alınan Anthony McCarten imzalı senaryo, genel eğilim olarak Freddie’nin hayatındaki kırılma noktaları ile Queen hitlerinin ortaya çıkış öykülerini işliyor. Şarkıların doğuşları içinde ağırlıklı bölümü filme ismini veren Bohemian Rhapsody alıyor.

Bu noktada hiç bilmeyenlere grubun hikayesini ve her bir ünlü hitinin nasıl çıktığını anlatma derdine düşen senaryo, dramatik çizgisini zaman zaman kaybederek bir Queen belgeseline dönüşüyor.

Film, eşcinsel Mercury’nin ölümüne sebep olan hızlı partner değişiklikleri, korunmasız cinsel hayatı biraz geçiştirilirken, sınır tanımayan partileri de öyküye serpiştiriyor. Freddie’nin grup üyeleri aileleriyle farklı bir hayat tarzı sürerken yalnızlığı ve dibe vurmasının anlatıldığı sahneler ise son derecede vurucu…

Freddie’nin yalnızlaşmasının sorumlusu olarak gösterilen yardımcı menajer Paul Prenter’ı Downton Abbey dizisinde idealist ve sadık Tom rolünde tanıdığımız Allen Leech, onun kumpasına kurban gidip kovulan ilk menajer John Reid’i ise Game of Thrones’un Littlefinger’ı Aidan Gillen başarıyla canlandırıyor.

Filmin finaline doğru Freddie’nin Paul’ün de etkisiyle solo çalışma hevesi, Queen’in parçalanması ve Live Aid konserine giden süreç anlatılıyor.

Queen’in yeniden buluşmasının ardından Live Aid için yapılan prova sonrasında Freddie’nin AIDS olduğunu gruba açıklaması ise senaryo çarpıcı olsun diye filme eklenmiş. Çünkü sevgilisi Jim Hutton’ın (Aaron McCusker) açıklamalarından da bildiğimiz üzere Mercury, AIDS olduğunu 1987 Nisan’ında öğreniyor, oysa Live Aid konseri 1985’te gerçekleştirildi.

Filmin final sekansındaki Live Aid konseri ile ise kelimenin tam anlamıyla tribünlere oynanıyor, yapılan bu seçimin karşılığı da geliyor. İzleyici konserde seslendirilen Bohemian Rhapsody, We’re the Champions ve Radio Gaga şarkılarını Malek’in üstün performansıyla izlerken duygu seline kapılıyor, hatta gözyaşına boğuluyor.  Filmde Mercury’nin sesi Kanadalı şarkıcı Marc Martel ile mikslenerek kullanılıyor, böylece gözünüzü kapattığınızda Freddie’nin o eşsiz sesi kulağınızda yankılanıyor.

Afrika’daki aç insanlara destek amacıyla Bob Geldof tarafından düzenlenen Live Aid konserine Queen’in damga vurduğu bugün herkesçe kabul ediliyor. Filmde de bunun altı çiziliyor.

Bu bölümde Queen’in stadyumdaki 25 dakikaya yakın performansında yer alan şarkılardan 3’üne yer veriliyor. Bu şarkıların kesilmemesi doğru bir seçim… Zira o zaman bu görkemli sahnenin vuruculuğu aynı düzeyde olmazdı.

Bu sahnenin ardından film sona eriyor. Final jeneriği akarken ise salonu terk etmemenizi tavsiye ederim. Çünkü Mercury’nin AIDS olduğu dönemde kaydı yapılan Show Must Go On şarkısı filmin verdiği duyguyu güçlendiriyor.

Netice itibarıyla Bohemian Rhapsody, grubun şarkılarının çıkış öykülerini ve Queen’in yükselişini Freddie Mercury’nin hayatından kesitler aracılığıyla ele alan bir film. Zaten proje açıklandığında da filmin Queen’in Live Aid öncesi müzikal yolculuğunu anlatacağı belirtilmişti.

Senaryosunda Freddie Mercury’nin hayatının tüm detaylarını sunmaktan öte grubun müzikal yolculuğunu veren Bohemian Rhapsody, Rami Malek’in çok üstün performansı ve finaldeki Live Aid sekansıyla özellikle Queen hayranlarını mutlu edecek bir çalışma…

Film arasında 65 yaşlarında Queen hayranı bir teyzeyle tanıştım. Çıkarken ise 13-14 yaşlarında 3 kız, Freddie’yi ne kadar sevdiklerini anlatırken nemli gözlerini siliyordu.

Onun hatırası için hangi film çekilirse çekilsin yetmeyeceği aşikar… Ama ben en fazla da onu bizim kuşaklara tapulandırdığım için kendime içerledim. Çünkü görünen o ki gönlümüzün ”yakışıklı kraliçesi” Freddie her yaştan insanın kalplerinde hala yaşıyor.