Kardeşim Benim: Sevimli bir yol hikayesi

Burcu B. Bilgin

Yol hikayelerine oldum olası ilgim vardır. Her türden… ”Yolda-On the Road”, ”Katil Doğanlar”, ”Sevimli Aile Tatilde”, ”Bonnie ve Clyde”, ”Thelma ve Louise”, liste uzar gider. Türkiye’de en güzel örnekleri de bence Cem Yılmaz ile Mazhar Alanson’un  ”Herşey Çok Güzel Olacak” ile yine bir Cem Yılmaz filmi olan ”Hokkabaz”…

Bir yol hikayesi olan ”Kardeşim Benim” de yıllardır dargın olan iki kardeşin, Hakan (Burak Özçivit) ile Ozan Demir’in (Murat Boz) zorunlu yolculuğunun hikayesi. İki kardeşin, babalarının vasiyeti üzerine bir düğünde şarkı söylemek üzere yola çıkmalarını ve güzergahlarında arabası bozulan Zeynep’i (Aslı Enver) de otomobillerine alarak seyahate devam etmelerini anlatan filmin yarısından fazlası İstanbul-Urla yolunda geçiyor.

Senaryosunu Zafer Külünk’ün kaleme aldığı ”Kardeşim Benim”, hayat rotalarını farklı yönde çizmiş iki kardeşin çevresinde gelişiyor. Hakan, küçük yaştan beri rock dinleyip Kiss, Europe posterleriyle odasını süslerken, Ozan, Michael Jackson hayranı. Sonunda Hakan hayatını sevdiği müziğe adarken, Ozan da idolü Jacko gibi pop star oluyor.

Yaşam tarzları da sevdikleri müziğe uyumlu olan kardeşlerden Hakan sert, katı, idealist, mesafeli, popüler olana uzak biriyken, kardeşi Ozan tam tersine sıcakkanlı, eğlenceli, yani ”trendy”.  Külünk, ana hikayeye yasladığı ”fondaki hikaye” ile de kardeşlerin yaşamlarının yönünü neden farklı çizdiklerini işliyor.

-Kardeşini bile yolda tanırsın-

”Kardeşim Benim”, büyük ölçüde Burak Özçivit ile şarkıcı Murat Boz’un popülerliğine yaslanıyor. Daha önce ”Hadi İnşallah” filminde ilk kez kamera karşısına geçen Boz, zorlanmadan, doğal bir oyunculuk sergiliyor. Ekranda başlayıp giderek yükselen oyunculuk çizgisi ile göz dolduran Burak Özçivit, özellikle dramatik sahnelerin hakkını veriyor.

Ancak köy ve düğün sahnelerinin itici gücü olan Ferdi Sancar ile oğlunu canlandıran küçük oyuncunun ”rol çaldığını” da söylemem lazım. Nazan Kesal, artık ekranın ve beyazperdenin Diler Saraç, Aliye Rona gibi ”kadrolu annesi” olmaya doğru gidiyor. Film içerisinde sadece vasiyet bıraktığı videoda izlediğimiz Ahmet Gülhan’i ise özlemişiz.

Yalnız bütün sahneler içinde beni çok rahatsız eden bir husus var ki onu da belirtmeden geçemeyeceğim. Burak Özçivit’in canlandırdığı Hakan’ın köy sokaklarında ”Yaşadıklarımdan Öğrendiğim Bir Şey Var” şiirinden mısraları bağıra bağıra söylemesi, hem gerçeklikten oldukça uzak, hem de lüzumsuz bir ayrıntı gibi geldi senaryoda… Niçin gerek duyulduğunu da anlamış değilim doğrusu…

-Yeşilçam esintisi-

Büyük çoğunluğu dış mekanda ve arabada geçen yapımın yönetmeni Mert Baykal, keyifli bir yol filmine imza atmış.  Senaryodaki iki baş karakteri dengeli biçimde kullanarak Boz ile Özçivit’in birbirinin  önüne geçmediği, ”kardeş kardeş” bir film yaratmış.

”Aşk Tesadüfleri Sever” ile de tanıdığımız Veli Kuzlu, yol sahnelerinin keyfini ve ”drone çekimlerle” de  her seyahat filminde gördüğümüz tepeden manzara izleme tadını yaşatıyor. Bulutsuzluk Özlemi imzalı ”Güneye Giderken” parçası da bu görüntülere başarıyla eşlik ediyor.

Sonlara doğru dramatik bir havanın yaşandığı filmde, bu sahnelerde hafif bir ”Yeşilçam aile filmleri” havası esiyor.  Bu hikayeyle de başlangıçtaki komedi havası biraz kırılıyor ve hikaye son sapakta ana mesajını vererek finale bağlanıyor.

Sonuçta, sevimli bir komedi, kardeşlik ve yol filmi ”Kardeşim Benim”…  Misyonunu da iyi bir şekilde yerine getirip izleyicide ”hoş bir sada” bırakıyor.