Kimler Geldi Kimler Geçti: Bana at mı aldın?

Burcu B. Bilgin

(7.0/10)

Geçtiğimiz sezon bolca eleştirilmesine karşın yüksek izleyici rekoruna ulaşan Netflix’in yerli romantik komedisi Kimler Geldi Kimler Geçti, yeni sezonuyla ekrana geldi.

Dizinin ikinci sezonunu izleyip sizler için değerlendirdim:

Senaryosunu Ece Yörenç’in kaleme aldığı, Bertan Başaran’ın yönettiği Ay Yapım imzalı dizide başrolü Serenay Sarıkaya ve Hakan Kurtaş üstleniyor.

Dizide diğer rollerde Metin Akdülger, Boran Kuzum, Meriç Aral, Ahmet Rıfat Şungar, Esra Ruşan, Fatih Artman, Sümeyra Koç, Zeynep Tuğçe Bayat, Gülcan Arslan, Kamil Güler, Nil Sude Albayrak ve Ege Aydan yer alıyor.

Geçtiğimiz sezon Ömer (Metin Akdülger) ile evlenmek üzereyken kendi düğününden kaçarken bıraktığımız Leyla Taylan’ı (Serenay Sarıkaya) bu defa yeni hayatına başlarken buluyoruz.

Dizinin süper starı Buddy adlı sevimli labradoruyla yeni evine yerleşen Leyla’yı artık bu tip sahnelerde kullanıla kullanıla klişeleşen Sertab Erener şarkısı  “Kendime Yeni Bir Ben Lazım” eşliğinde yeni evine yerleşirken seyrediyoruz.

Geçen sezon Valeria, Sex and the City. Bridget Jones’un Günlüğü, Grinin Elli Tonu, Friends, Kaçak Gelin gibi çok sayıda romantik komediye benzeyen Kimler Geldi Kimler Geçti, yeni sezonda bu “esinti yüklerinden” birer birer kurtuluyor.

Bunların başında da Leyla’nın, Bridget Jones’un Günlüğü serisindeki eve meşhur kanepesi dahil benzetilen eski dairesi geliyor. İlerleyen sahnelerde de dizinin yavaştan “kendi gibi” olmaya başladığını görüyoruz.

Yine ilk sezonda avukat Leyla’nın sık sık araya girerek didaktik, üstenci bir tondan olan biteni anlattığı monologların azalması da bir başka olumlu adım oluyor.

Avukatların işi, gücü bir yana bırakıp ofiste dedikodu yapması, aşk hayatlarını konuşması, iş saatlerinde orada, burada gezmesi de bu sezon azaltılmış sahneler arasında yer alıyor ki bu da iyi bir başka gelişme.

Leyla yeni hayatına tıpkı dizi gibi “yüklerini atmış olarak” başlarken, yollarını ayırdığı Ömer aynı ölçüde olumlu bir noktada görünmüyor.

Hayatını kendi hataları yüzünden dağıtan, ancak bunu da bir türlü kabullenemeyen Ömer’i her daim destekleyen annesi ve yanlışlarını söylemekten çekinmeyen babası tipik bir Türk ailesi. Aslında bu gibi konulardan daha fazla yararlanılsaydı dizinin o derecede “bizden” olmasını sağlanırdı. Çünkü dizinin sorunlarından biri fazla “dışarıdan” oluşu.

Bu sezon Ömer ve Leyla’nın nasıl tanıştığını, birbirleriyle ve arkadaşlarıyla ilişkilerinin nereden nereye geldiğini de biraz daha anlıyoruz.

Bunu esasen biraz daha izleyebilirdik zira ilk sezonda pek çok şey bu manada havada kalmıştı. Ancak flashback sahnesinde Sarıkaya saçını iki yandan örmekle, Akdülger de toplamakla 20 yaşında göstermiyor. Bunu da söylemek lazım.

Bu arada dizi ekibinin ilk sezon için yapılan yorumlara kulak kabarttığını da pek çok sahneden fark ediyoruz. Serenay Sarıkaya’nın çok eleştirilen çirkin ve yapay peruğundan vazgeçilmesi bunların başında geliyor.

Oyuncunun omuz boyu kesilmiş yeni saç modeliyle çok daha modern ve “kendi yaşında” görünmesi dizideki görüntülere dinamizm katıyor. Ayrıca dizide giydiği kıyafetlerin de bu yeni görüntüsüyle uyum içinde olduğu görülüyor.

Aynı şıklığı Defne (Gülcan Arslan), Sarp (Ahmet Rıfat Şungar), Ömer (Metin Akdülger) ve Feyyaz (Boran Kuzum) karakterlerinde de görüyoruz.

Diğer taraftan Türkiye şartlarında evde yemek yerken Cem ile Leyla’nın pembe dizilerdeki gibi smokin ve tuvalet giymesi, Leyla ve Defne’nin Veliefendi Hipodromu’nda Ascot’ta yarış izliyormuş gibi süslü şapkalarla boy göstermeleri pek gerçekçi değil.

Kaldığımız yerden devam edecek olursak acı bir deneyimi arkasında bırakan Leyla, hayattaki yanlış seçimlerini yine toksik bir ilişkiye adım atarak sürdürüyor.

Böylece ilk sezonda kişiliğini yakından ve gayet iyi tanımış olsa da kendini Cem Murathan ile yan yana buluyor. “Yara bandı ilişki” diye zaten buna demiyor muyuz? Acele giden ilişkilerde de ecele gidiyor.

Bu sezonun akıllara zarar bir ayrıntısı var ki mutlaka söylemek lazım. Sarp’ın, okul yıllarından beri tanıdığı Leyla’ya olan platonik aşkı yüzünden eşi Beliz’den (Zeynep Tuğçe Bayat) ayrılması ve Ömer ile kavga etmesi çok saçma.

Leyla’nın bu derecede bütün grubun merkezi olması, hikayelerin devamlı etrafında şekillenmesi, diğer kahramanların öykülerine neredeyse hiç yer verilmemesi ve de dizideki tüm erkeklerin ona aşık olması mantıksız kaçıyor.

Cem Murathan’a gelirsek geçen sezondan bildiğimiz ve bıraktığımız gibi. Leyla’nın evine gönderdiği buket buket güller, verdiği pahalı hediyeler ve inanılmaz sürprizleri izleyeni bile bıktırıyor.

Nice’e tekne bakmaya, Amerika’da Leyla’ya sürpriz yapmaya, Londra’ya özlediği annesini görmeye özel jetiyle giden Cem, tek başına bir “karbon ayak izi” canavarı.

Zaten öyle zengin ki sadece Leyla’ya aldığı devasa taşlı, bir o kadar da çirkin nişan yüzüğü bile herhalde bin emekli aylığına eşittir.

Yine öylesine zengin ki kendisine kazak alan nişanlısı Leyla’ya karşılığında ismini de baştan kendisinin “Kuzey olarak koyduğu bir at satın alıveriyor. “Bu kadarına da pes,” dedirten sahnede şaşkınlığını gizleyemeyen Leyla, “Bana at mı aldın Cem? Ben sana kazak aldım,” diyor.

Bu durumu görse Sex and the City’nin Mr. Big’i, Pretty Woman’ın Edward’ı, Grinin Elli Tonu’nun Christian Grey’i kesin iş bırakırdı.

Ama tabii ata binmek, Haliç’te kürek çekmek, Amerika sokaklarında defile yapmak, gece uyurken bile şıklık yarışını sürdürmek gibi aktiviteleri birlikte paylaşıyorlar.

Çiftin eğlence dolu anları evin içine de taşıyor elbette. Özellikle Cem Murathan’ın çıplak olarak gitar çaldığı evlere şenlik bir sahne var ki romantik komediler tarihine mutlaka girmeli.

Bu neşe dolu sahnelerin ardından “cennette sorun çıktığı” anları, Leyla’nın toksik Cem’in lüks evine taşınmasıyla anlamaya başlıyoruz. İşaret fişeğini ise sevimli Buddy’nin odadan atılması yakıyor.

O güne kadar Buddy’yi gezdiren, yediren, içiren, hatta yıkayan toksik Cem, yavaş yavaş gerçek yüzünü göstermeye başlıyor.

Zaten ikinci büyük krizi de kazayla bir vazoyu kıran Buddy’ye bağırarak çıkartıyor. Orada anlıyoruz bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.

Esra (Esra Ruşan) ile Murat’ın (Efe Tunçer) evlilik krizi, Feyyaz’ın yeni kız arkadaşları, Beliz-Sarp ayrılığı gibi yan hikayeler de var dizi içerisinde. Ancak ilgi çekici olmadıkları gibi hızla da geçiştiriliyor.

Son bölümlere doğru Cem-Leyla ilişkisinin çatırdaması, Cem’in gizli ajandası, Defne ile ilişkisi ve ailesinin geçmişindeki gizemlere yoğunlaşılıyor.

İşte tam da burada geçen sezon yapılan bir hata tekrar ediliyor. Son iki bölüme dizinin önemli gelişmeleri art arda sığdırılıp büyük bir süratle de sona gidiliyor.

Halbuki her bölümün başında ipucu verilerek üzerinde gizem yaratılan davaya yol açabilecek derecede önemli olan konu iyice anlatılmıyor ve mahkemede nasıl sonuca ulaştığını da izleyemiyoruz. Bir mahkeme sahnesi ilgi çekici olabilirdi. Yoksa bu dizide neden avukatlar var?

Finalde ise “malumun ilanı” şeklinde Cem’in narsist, toksik, narsist ve kontrolcü karakteri iyice gözler önüne seriliyor ve her eşine aynı yöntemleri uyguladığı ortaya çıkıyor.

Neyse ki Leyla yani anlatıcı tarafından değil, olması gerektiği şekilde sinema diliyle, yani gösterilerek ekrana getiriliyor.

Sezonun yeni erkek karakteri Ali (Fatih Artman) ise zaman zaman görünse de büyük ihtimalle senarist tarafından yeni sezon için “cepte” tutuluyor.

Soyadının ilginç şekilde Yöreoğlu olması ile Aşk-ı Memnu dizisine selam çakılırken, Artman gibi yetenekli bir oyuncunun yer aldığı kısa sekanslarda bile diziye çok şey kattığı görülüyor.

Fatih Artman’ın katkısı ne kadar anlamlıysa şarkıcı Edis’in dizinin orasına, burasına iliştirilmesi de o denli iğreti duruyor.

Üstelik bir de genç şarkıcının dizide hiçbir etkisi olmayan Funda (Meriç Aral) karakterinin ilgi alanına sokulma çabası da ayrıca yersiz. Aynı şey öyküsü havada kalan, Cem’in annesi Oya rolündeki Perihan Savaş için de söylemek mümkün.

Dizinin görsel yönüne gelecek olursak özellikle Amerika sekansı, Haliç’teki sahneler, Leyla ile Ömer’in iç mekan çekimleri gayet başarılı.

Ancak Cem’in evindeki sahnelerde dark bir atmosfer yaratılmaya çabalanırken çok karanlık, puslu, flu, neredeyse çamur gibi görüntülerle karşılaşıyoruz.

Prodüksiyon için büyük para harcandığı, neredeyse hiçbir masraftan kaçınılmadığı ise mutlak surette göze çarpıyor. Kaşesi yüksek oyuncu kadrosu bir yana, ABD, Londra gibi yerlerde, İstanbul’da sayısız iç ve dış mekanda çekimler yapılmış.

Bu durum konuya katkısı olmayan bazı sahnelerin de dizide yer almasına yol açıyor. Mesela konuya büyük bir katkısı olmayan Londra sekansları bunların başında geliyor.

Oyunculuklara gelecek olursak her ne kadar “S” harflerini “Ş” olarak telaffuz etme alışkanlığı devam etse de Serenay Sarıkaya’nın gayretli bir oyuncu olduğu aşikar.

Ekrandaki ilk günlerine göre ortalamasını yükseltirken, özellikle son bölümde Cem’den şiddet gördüğü sahnedeki oyunculuğu göz dolduruyor.

Hakan Kurtaş ve Metin Akdülger yine görevlerini fazlasıyla yaparken, Feyyaz rolündeki Boran Kuzum, Funda rolündeki Meriç Aral, Esra rolündeki Esra Ruşan yine bildiğimiz gibi. Yani olmasalar da hikayede eksiklik olmayacak gibi duruyor.

İyi bir oyuncu olan Ahmet Rıfat Şungar ise Sarp rolünde iki sezondur bir türlü kendini gösteremiyor. Kısa sahnelerine karşın diziye kattıkları açısından ise Efe Aydan ile Fatih Artman’ın rolü bu oyunculardan kat kat fazla.

Bu sezonun en iyi iki oyuncusundan biri ise Defne rolündeki Gülcan Arslan. Cem Murathan ile “gizli tarihçesi”, gizemli halleri, yüzüne oturttuğu kötü gülüşü ile tam bir kadın villain.

İkinci tebrik etmek istediğim oyuncu ise her sahnesine patisiyle imza atıyor. Buddy rolündeki şirin köpek, aldığı eğitimin de katkısıyla “iki ayaklılardan” rol çalıyor. Hepimiz büyük hayranıyız.

Netice itibarıyla Kimler Geldi Kimler Geçti, ikinci sezonunda daha fazla “kendi hikayesini” yazıyor ve bu da ilk sezonun üzerine çıkmasını sağlıyor.

İlk sezondaki gibi değişik film ve dizilerden kopyala/yapıştır alışkanlığını yüksek oranda terk eden dizi, biraz daha “bizden” sahnelere yer verse üçüncü sezonda bundan da iyi olabilir.

Kimler Geldi Kimler Geçti, konusundan öte renkli mekanlar, şık giysiler, güzel ve yakışıklı oyuncular kullanarak bir romantik komedinin olmazsa olmazlarını yerine getiriyor.

Dizi, ilk sezondaki bazı yanlışlarını da düzelterek janrında bir üst basamağa çıkıyor. Bir Netflix romantik komedisinden de zaten beklenen bu. Özellikle bu türün meraklılarına tavsiye ederim.