Game of Thrones: Finallerin en kötüsü

(Dizi finalini izlemiş olanlar okumalıdır)

(5/10)

Burcu B. Bilgin

Ekran tarihinin en büyük ilgiyle izlenen dizilerinden Game of Thrones’un 8 sezon süren macerası sona erdi.

Aslında diziyi George R.R. Martin’in gidişinden beri “Bu gemi batıyor” diye eleştiriyordum. Sorunlar 8. sezonda tırmandı ve sonunda beklediğimizden de “ruhsuz” bir finalle bitti.

Yaşanan onca gelişmeyi çöpe atıp senaristlerin “bir an önce bitsin” telaşında olduğu diziye ve 8 sezon boyunca izleyenlere yazık oldu. İşin ilginci bu iki beceriksiz Weiss/Benioff’a Star Wars’un yeni filmleri emanet edildi.

Peki bu bölümde neler izledik ve neden bir şeyler ters gitti?

-Savaş bitti, yenisi başlıyor: Martin’in kitaplarını bitiremediği gerekçesiyle bıraktığı yerden itibaren bütün karakterlerin tuhaf biçimde evrildiğini ve diyalogların artık içi boş, mesaj vermeyen söz yığınlarına dönüştüğünü hep beraber izlemiştik.

Bunların başında da “İsminin birincisi, Büyük Çöl Deniz’in Khaleesi’si, ejderhaların annesi, zincir kıran, Andallar’ın ve İlk İnsanlar’ın kraliçesi, Yedi Krallık’ın hükümdarı, diyarın koruyucusu” Daenerys Targaryen geliyor.

Geçen bölümde, Yedi Krallık’ta adalet dağıtmak, kendi deyimiyle “çemberi kırmak” için harekete geçen, diğer kıta Essos’ta köleleri özgür bırakan, kötülere dehşet, iyilere adalet saçan Kraliçe, “Cersei’yi destekliyorlardı ama” gerekçesiyle koca King’s Landing’i babası Aegon gibi kül etti.

Sonrasında askerlere yaptığı konuşmada ise ”herkesin özgürleşeceğini” belirterek savaşın bitmediğini ilan etti. Daha fazla “kan döküleceğini” müjdeledi.

-Enkaz altında tertemiz cesetler: Savaş meydanını gezen Tyrion ise daha sonra saraya gitti. Jaime’nin altın elini bulan Tyrion, sonra kardeşleri ikizleri enkaz altında “eliyle koymuş gibi” buldu.

Enkaz altından pırıl pırıl çıkan cesetlere bakan Tyrion, çok kahroldu ve ağladı. Ama bölüm öyle ruhsuzdu ki bu sahneye bile pek ağlayamadık.

-Elin de yerin dibine batsın: Çok sarsılan Tyrion, askerlere yaptığı konuşma sonrasında Khaleesi’nin karşısına dikildi. “Kardeşini serbest bırakmışsın” diye çatan Dany’ye, “Sen de bir şehri kül ettin” deyip de “el” rozetini yere çalınca tutuklandı.

Bu olay çok fena şeylerin başlangıcı oldu, ama kendisinden ziyade “bir başkasının” başını yaktı.

-‘Gazcı” Tyrion: Artık bir ruh hastasına dönüşmüş Greyworm’un esir askerlerin başını vurduğunu gördük.

Hayattaki tek aşkını kaybettiği için kendini savaşa, katliama falan vuran Greyworm’un davranışları Jon’u ve Davos’un canını sıktı.

Bu olaydan duyduğu esefle Tyrion’u ziyaret eden Jon, ısrarla “Dany benim kraliçem” dedi.

Bu esnada Tyrion, Jon’a “Ben de onu sevdim. Ama senin gibi başarılı olamadım” diye bir itirafta bulundu. Bolca da Daenerys’in ne tehlikeli olduğu yönünde Jon’u doldurdu.

İkilinin “Aşk mı önemli yoksa vazife mi?” tartışmasına Tyrion, “Master Aemon da demişti ki vazife aşktan mühimdir” diyerek noktayı koydu.

Bir türlü razı olmayan Jon’a son olarak “Kızkardeşlerinin de başı dertte. Sansa asla diz çökmez” diyerek gazı verdi.

-Buralara yaz günü kar yağıyor canım: Bölümde beğendiğim sahnelerden biri, Jon’un Tyrion’un yanından ayrıldığı sırada “mevsimi değilken” kar yağmaya başlamasıydı.

Kötü bir şeyler olacağının habercisi olan kar altında ilerleyen Jon, Demir Taht’a özlemle bakan Dany’yi gördü. Jon’a aşkı gram değişmeyen Kraliçe, Demir Taht’ın tarihine ilişkin ansiklopedik bilgiler vermeye başladı.

-Gel gündüzle gece olalım: Jon’a tahtın Aegon’un düşmanlarına ait 1000 kılıçtan yapıldığını, küçükken bunu duyduğunda en fazla 20’ye kadar sayabildiğini söyledi.

”Dünyayı özgürleştirme” planında ısrar eden Dany, ”Winterfell’de yaşayan piç çocuk ve 20’ye kadar sayamayan kız, gel beraber yönetelim” dedi. İlerleyen dakikalarda bunun aslında ikisi açısından da iyi bir fikir olduğu ortaya çıkacaktı.

-Rüya ikiliden nerelere geldik?: Senelerce aynı sahnede buluşmasını beklediğimiz, daha sonra hala-yeğen oldukları ortaya çıkan ikilinin arasına giren bir başkası da Arya idi. “Ben katili gördü mü gözünden tanırım” diyen Arya, Tyrion ve Sansa gibi Jon’u gazladı.

Jon, sonunda “Her zaman kraliçemsin” diyerek halasını ve sevgilisi Dany’yi bıçakladı.

Çok Shakespereyen bir an olmasına karşın bir şeyler eksikti. Hala bölümün henüz iyi kısımlarını izlediğimizi bilmiyorduk.

-Yerin dibine batasıca taht: Bölümün ikinci vurucu ve iyi sahnesi ise Drogon’un, annesi Daenerys’in ölümünden sonra ateş saçtığı anlardı.

Kendi dilinde ağlayan Drogon, iyi bir şey yapıp Demir Taht’ı alevleriyle kül etti. Güç ve kanla kazanılan gücün metaforu tahtın eriyerek yok olması bölümün kayda değer nadir anlarındandı.

-Çadır tiyatrosu: Final bölümünün ilerleyen anları tam manasıyla çadır tiyatrosu havasındaydı.

Westeros’un içlerinde yeni lord olmuş Gendry, Samwell, Bronn gibi isimlerinin de bulunduğu ileri gelenleri toplanıp kimin kral/kraliçe olabileceğini ve Jon’un akıbetini konuşmaya başladı.

-Demokrasi derken: Birbirinden tuhaf diyalogların geliştiği bu sahnede doğru düzgün bir konuşma yapmaya uğraşan, Red Wedding mağduru dayısını, “Dayı bi otur yerine” diye aşağılayan Sansa ve “Buradakiler değil herkes oy kullansın” diyen Samwell’e “Hee atıma da soralım” diyen bir lord, demokrasinin burada işlemediğini gösterdi. Çok da sıkıcı bir sahneydi.

–Bran olsun: Bu arada “Öldürsek mi ne yapsak” diye tartışılan Tyrion’un “Kral Bran olsun” teklifi kabul gördü. Adamın hala zincirliyken fikrine rağbet edilmesi ilginçti.

Bran, ruhsuz bir şekilde önce kral olmak istemediğini söylese de “İstemem yan cebime koy” dedi. Sonra da antidepresana yeni başlamış bakışlarla Tyrion’u ‘Kral eli” ilan etti. O da “İstemem yan cebime koyun” dedi.

-Paralelleşmiş yeniçeri hareketi: Daenerys’in imparatorluğunda resmen “paralel bir yapılanma” kazanmış Greyworm komutasındaki Unsullied ordusu, Tyrion’un ve Jon’un idamını istese de sonunda Snow’un en Kuzey’e sürgününe onay verdi.

Senelerce Essos’ta iğdiş eden diktatörlere sessizce hizmet eden, satın alan Dany’ye hemen diz çöken askerlerin Osmanlı’yı kemiren yeniçeriler gibi istediklerini yaptırması enteresandı. Kimse “höt” diyemedi, hatta toprak bile verildi.

-Nasıl kardeş bunlar?: Sonunda kendini feda eden Jon, “Ne yapalım birader” diyen kardeşlerince yolculandı. Tahta kurulan Bonzai kafa kral Bran’in ise “Hiçbir şey boşuna değildi, yapman gerekeni yaptın” dediği sahnede tokadı vurmak istedik.

İçlerinden Arya delikanlı çıktı ve Westeros’un da kuzeyine gideceğini söyleyerek bu haramzadeleri terk etti.

-Ağlarsa Ghost ağlar: Jon, havalı günlerinde “Sizinle daha rahat eder” dediği Ghost’un tek dostu olduğunu gördü. Kafasını okşadığı dostuyla beraber Tormund komutasındaki Yabaniler’le karlı arazilerin yolunu tuttu.

Evlenmeme ve çocuk yapmama yasağı da Jon’un o son bakışı ise geridekilere “Malsınız oğlum siz” der gibiydi. Bence yasak masak sallamaz.

-Kraliçe Sansa ve konsey: Kuzey’e de özerklik koparan Sansa’nın taç giydiği ve Tyrion başkanlığında Bronn, Brienne, Davos, Samwell gibi isimlerden oluşan kurul toplantısını final sekansından önce izledik.

“Sonunda tahta bilgi ve hoşgörü geçti ve büyük bir mesaj aldık” demeyi çok isterdim ama maalesef hayır…

-Neden sevmedik?: Her şeyden önce 8. sezon, çok aceleye gelmiş, özensiz, nitelikli diyaloglardan yoksundu.

Karakter dönüşümleri çöpe atıldı. Mesela günlerce at sırtında Winterfell’e gelerek Cersei’nin Kuzey’e ordu göndermeyeceğini canı pahasına bildiren Jaime, bir anda çoğul kişilik bozukluğu varmış gibi geri dönüp öldü.

Daenerys delirerek bütün şehri kül etti. Jon Snow, çok kanlı bir eylem gerçekleştirdi, ancak attığı taş ürküttüğü kurbağaya değmedi. Olan kendisine oldu.

Peki sahi neden Jon’un Targaryen olduğu ortaya çıkmıştı, Bran neden ısrarla bu gerçeğin ortaya çıkarılması için uğraşmıştı? Jon neden bıçaklandıktan sonra dirilmişti, Azor Ahai kimdi?

Yeni kurulan konseyde yer alan Tyrion, Davos, Samwell gibi isimler Jon Snow’un canı ciğeriyken neşe içinde toplantılarına nasıl devam edebildi, onların ve Stark kardeşlerin neden içi sızlamadı? Unsullied ve Dothrakiler baş edilemez bir güç müydü?

Ermişten ziyade içi boşaltılmış, ruhsuz, dünyadan elini, ayağını çekmiş biri gibi görünen Bran neden ideal yönetici adayı gibi sunuluyor?

Netice itibarıyla George R.R. Martin’in elleriyle büyüttüğü çocuğuna kıyılan final sezonu, doyurucu olmayan, ruhsuz, sıkıcı bir son bölümle bitiverdi. Bir anlamda korktuğumuz başımıza geldi. Yani yeni Lost’umuz hayırlı olsun.

Son olarak her bölümün sonunda yazılarımızı okuyup bize verdiğiniz destek ve ilgi için sonsuz teşekkürler. Başka film ve dizi eleştirilerinde görüşmek üzere…