Platonik/Mavi Dolunay Otel: Dişi Recep İvedik

Burcu B. Bilgin

(2.0/10)

Gupse Özay’ın ilk dizi projesi olarak günlerdir lanse edilen ve ünlü oyunculardan oluşan bir kadronun rol aldığı Platonik: Mavi Dolunay Otel. Netflix ekranında izleyiciyle buluştu.

Diziyi izleyip sizler için değerlendirdim:

Özay’ın senaryosunu yazıp başrolünü üstlendiği dizi filmin yönetmeni , senaryoya da destek veren Onur Bilgetay. NuLook yapımı dizide Kaan’ı Kerem Bursin, Nedret’i Öykü Karayel, Nezahat’ı ise Uğur Demirpehlivan canlandırıyor.

Dizide diğer rollerde Mehmet Özgür, Ali İpin, Feri Güler, Yener Özer, Eda Akalın, Leyla Kader İlhan, Pınar Çağlar Gençtürk, Aysima Ateşeduran, Gümeç Alpay Aslan ve Ülkü Duru yer alıyor.

Dizi, Çeşme’nin Ildır Mahallesi’nde işlettiği “Mavi Dolunay” isimli butik otele talip olan Kaan (Kerem Bursin) adlı yatırımcının otelin sahibesinin satmak istememesi üzerine müşteriymiş gibi buranın yolunu tutmasıyla başlayan olaylar dizisini konu alıyor.

Oteli eşi Kemal ile senelerce işlettikten sonra onun kaybıyla her şeyi tek başına yapmak zorunda kalan Nebahat Hanım, iki kızı Gülten (Gupse Özay) ve Nedret’in (Öykü Karayel) desteğini beklese de iki kardeşin aklı başka yerlerde olduğundan oteli zorla ayakta tutmaya çalışıyor.

Gülten, kırklı yaşların başlarına kadar evlenememeyi sorun ettiği için devamlı güzellik salonlarının, büyücülerin kapısını aşındırırken, kendisinden beş altı yaş genç olan kızkardeşi Nedret (Öykü Karayel) ise aynı sıkıntıyı yaşadığı için çareyi yoga, meditasyon, grup terapisi, aile dizimi seansları, spritüalizm gibi şeylerde arıyor.

Her ikisi de bulundukları muhitin küçüklüğünden dert yanarken otele konuk olan Kaan’ın cazibesi her iki kızı aynı anda etkileyince ortalık karışıyor ve macera başlıyor.

İsmini Yalan Dünya adlı Gülse Birsel projesi dizideki Nurhayat Karakaş karakteriyle duyuran, o günden bu yana da Eltilerin Savaşı, Lohusa, Görümce, Deliha gibi filmlerle izleyici önüne çıkan Özay, ilk dizi film projesinde yine bilindik sularda yüzüyor.

Sürekli olarak evlenmeyi kafaya takan kızlar, birbiriyle çatışan kadın karakterler, evlilik ve yeni çocuk sahibi olma sorunları gibi konulardan odağını ayıramayan Özay’ın “ilk” dizi projesi de aslında film olabilecekken sündürülerek sekiz bölümlük bir diziye dönüştürülmüş havasını taşıyor.

Dizilerin ilk bölümleri tüm yapımın genel havasını verirken, Platonik: Mavi Dolunay Otel gibi oldukça uzun ve akılda kalmaktan uzak bir isme sahip bu dizi daha ilk bölümden yapısını belli ediyor.

Bu dizinin ana gövdesini tarif etmek gerekirse üç konuya yaslanıyor: Kerem Bursin’in canlandırdığı Kaan karakterinin ne kadar kaslı, yakışıklı ve sportif biri olduğu, günümüz kadınının sorunlarına büyüden spritüalizme kadar farklı yollarla çözüm arayışı ve Gülten isimli karakterin Recep İvedikvari cinsellik ve kaba komediye dayalı esprileri.

Daha ilk bölümden başlayarak Kaan’ın kasları, duruşu, bakışı, endamı, karizması üzerine o kadar fazla ve arkası kesilmeyen diyaloglar var ki bir noktadan sonra aklınızı kaçıracak gibi oluyorsunuz.

Zaten Gülten ile Kaan’ın ilişkisi bize hiç de uzak gelmiyor. Zira Gupse Özay, Yalan Dünya’da kendi canlandırdığı Nurhayat ve Rıza’nın (Beyazıt Öztürk) ilişkisi ile Bir Demet Tiyatro’daki Mükremin Çıtır (Yılmaz Erdoğan) ve Feriştah Yenge’nin (Demet Akbağ) hallerini alıp harmanlamış ve önümüze sunmuş gibi.

Mesela Gülten karakterini gözlerinizi kapamış dinlerseniz sanki Nurhayat bir şeyler anlatıyormuş gibi gelirken, aradan geçen zamanda Özay’ın o noktadan bir arpa boyu ilerleyememiş olması da düşündürücü.

Diğer taraftan Gülten, bir başka karaktere daha benziyor ki onu hepimiz çok iyi tanıyoruz: Recep İvedik. Yedi filmlik bir seri boyunca seyirci karşısına çıkan, hasılat rekorları kıran, buna karşın kaba eleştirileriyle her daim eleştiri konusu olan Şahan Gökbakar’ın ünlü karakteri, bir süredir ortada filmi olmasa da yeniden canlanmış gibi görünüyor.

Pazar yerinde patlıcan üzerinden cinsel içerikli espriler üretmek olsun, tuhaf imalarla her saniye cinselliği çağrıştırmak olsun, kaba saba racon kesmeler olsun her yönüyle bir “dişi Recep İvedik” olan Gülten, buna karşın İvedik kadar dahi güldürmüyor.

Recep İvedik hiç olmazsa toplumda gördüğümüz bu tip karakterlerin hicvi sayılabilecekken Gülten konusunda bunu söylemek de mümkün değil. Sadece bir kısımı kolaya kaçan yöntemlerle seyirciyi güldürmeye çalışıldığı gün gibi aşikar.

Ara sıra Cem Yılmaz’ın da saptığı cinsellikle toplumu güldürme misyonunu son sürat üstlenen Gupse Özay konusunda şu eleştiriyi getirmek de pek mümkün.

Recep İvedik karakterini eleştirirken bunun kaba komedi, küfürlerle ve cinsellik aracılığıyla seyirciyi güldürmeyi amaçlayan, tek boyutlu bir  “maganda” tipleme olduğu söylenirken, aynı şeyi bir kadın yazar yaptığında bunu daha az eleştirmek veya daha az batıcı bulmak tam anlamıyla bir “hipokratlık” sayılabilir. Bu sebeple Özay’ın esprilerini asla olumlamamak gerekiyor.

Hikayenin sürekli tekrarlara düşmesi de dizinin bir başka sıkıntısı. Zaten aile işletmesi olan bir oteli satın almak için kurnazlıklar düşünen kötü karakterlerin konu edildiği Amerikan filmlerine doymuşken, bir de bu orijinallikten uzak metin aynı eksen üzerinde dönüp duruyor.

Dakikalar boyunca Kerem Bursin’in cazibesi, iki kızkardeşin meşgalesizlik yüzünden bazı konuları dolandırıcılık boyutunda ele alanlar tarafından tuzağa düşürülmesi, Gülten ile Nedret’in Kaan ile evlenmek için çabaları sekiz bölüm boyunca sündürülüyor.

Diğer taraftan para kazanma amaçlı spiritüel topluluklar oluşturmak batıcı olsa da Özay’ın esprilerinin yoga severleri incitecek boyutta olduğunu da kabul etmek lazım.

Yine bu konudaki esprileri Recep İvedik seneler önce yapmıştı ve açıkçası hiç olmazsa bundan daha komik bir boyuttaydı. Metne katılan Akış/Hasan (Wolf Yener Özer) ve Renk/Hatice (Eda Akalın) o kadar plastik ve yapay ki bunlara karakter değil tipleme demek bile iltifat olur.

Diğer taraftan konunun ilhamı belli ki Gupse Özay’ın zihninde 19 Ağustos 2024 tarihinde gerçekleşen Süper Dolunay’ın ardından canlandığı aşikar.

Araya bir de kafayı uzaylılara takmış Ömer (Mehmet Özgür) adlı bir karakter de katılmış ki akıllara zarar. Yani Özay, uzaylılar, spritüalizm, günümüzün güzellik endüstrisi, aile dizilimi, meditasyon, yoga gibi konuları malzeme etmeye çabalamış, günceli yakalamak için de her tuşa basmış ama nafile.

Konu ilerledikçe asla yol alınamazken ve özellikle Gülten ile Nedret tek boyutluluğa hapsolmuşken her ikisinin karakter dönüşümü de nedense sihirli değnek değmiş gibi sekizinci ve son bölümde gerçekleşiyor.

Final bölümünde birdenbire her iki karakter de bilinçlenirken, Kaan’ın da kafayı mülk edinmeye takmış bir yatırımcıdan aklını uzayla, metafizik güçlerle, paranormal aktivitelerle kaçırmış bir tarikat mensubuna dönüşmesi eş zamanlı oluyor.

Bu karikatürize tabloya “kadın kendi ayakları üzerinde durmalıdır,” gibi bir mesajı da son anda yapıştırıveren Gupse Özay, sözüm ona sekiz bölüm süren bu tuhaflıklar komedyasını bu şekilde aklayabileceğini düşünüyor.

Oyunculuklara gelince kimin nasıl oynadığı konusunda çok yorum yapmak istemiyorum ama özellikle Gupse Özay’ın Gülten yorumunun çok ama çok yorucu olduğunu söylemek lazım. Gerçekten ekran karşısında izleyenlere acı çektiriyor. Ancak hiç olmazsa senaryo yazarlığını bırakır ve oyuncu olarak kalırsa herkese büyük bir iyilik yapmış olur.

Kerem Bursin her ne kadar görüntüsüne dikkat eden bir oyuncu olsa da dizide konu edildiği ölçüde akıl durduracak bir yakışıklılığa ve cazibeye sahip değil. Dizide de bildiğimiz gibi, elinden geleni yapıp ortalama bir oyunculuk sergiliyor.

Öykü Karayel gibi güçlü bir oyuncunun böylesi zayıf bir projeyi ne akla hizmet kabul ettiğini ise anlamakta güçlük çektim. Bir dahaki sefere umarım daha iyi düşünür.

Dolayısıyla Netflix’in yerli projeleri birbirinden zayıf olsa da son dönemde izlediklerimiz içinde açık ara en kötüsünü izlemiş bulunuyoruz. Zaten Netflix maalesef yabancı projelerde de uzun süredir isminden söz ettiren bir atılım yapamazken gün geçtikçe bu konuda kan kaybediyor.

Bu gibi kötü yerli dizileri izlemek de izleyiciye zulmetmekten başka bir şey değil. Komedi de sanıldığı gibi kolay değil zannedilenin aksine çok zor ve ciddi bir iş. İzlenmesini vakit geçirmek için dahi olsa hiç kimseye tavsiye etmiyorum.