Platonik/Mavi Dolunay Otel: Dişi Recep İvedik

Burcu B. Bilgin

(3.0/10)

Gupse Özay’ın ilk dizi projesi olarak günlerdir lanse edilen ve ünlü oyunculardan oluşan bir kadronun rol aldığı Platonik: Mavi Dolunay Otel. Netflix ekranında izleyiciyle buluştu.

Diziyi izleyip sizler için değerlendirdim:

Özay’ın senaryosunu yazıp başrolünü üstlendiği dizi filmin yönetmeni , senaryoya da destek veren Onur Bilgetay. NuLook yapımı dizide Özay, başrolü Kerem Bursin, Öykü Karayel ve Uğur Demirpehlivan ile paylaşıyor.

Dizide diğer rollerde Mehmet Özgür, Ali İpin, Feri Güler, Yener Özer, Eda Akalın, Leyla Kader İlhan, Pınar Çağlar Gençtürk, Aysima Ateşeduran, Gümeç Alpay Aslan ve Ülkü Duru yer alıyor.

Dizi, Çeşme’nin Ildır Mahallesi’nde bir anne kızın işlettiği “Mavi Dolunay” isimli butik otele talip olan Kaan (Kerem Bursin) adlı yatırımcının ailenin oteli satmak istememesi üzerine müşteriymiş gibi buraya gelmesiyle başlayan olaylar dizisini konu alıyor.

Oteli eşi Kemal ile senelerce işlettikten sonra onun kaybıyla her şeyi tek başına yapmak zorunda kalan Nezahat Hanım (Uğur Demirpehlivan), iki kızı Gülten (Gupse Özay) ve Nedret’in (Öykü Karayel) desteğini beklese de iki kardeşin aklı başka yerlerde olduğundan sürekli güç durumlara düşüyor.

Gülten, kırklı yaşların başlarına kadar evlenememeyi sorun ettiği için devamlı güzellik salonlarının, büyücülerin kapısını aşındırırken, kendisinden beş altı yaş küçük kardeşi Nedret (Öykü Karayel) ise aynı sıkıntıyı yaşadığı için çareyi yoga, meditasyon, grup terapisi, aile dizimi seansları ve spritüalizmde arıyor.

Her ikisi de bulundukları muhitin küçüklüğünden dert yanarken otele konuk olan Kaan’ın cazibesi her iki kızı aynı anda etkiliyor ve ortalık karışıyor.

İsmini Yalan Dünya adlı Gülse Birsel projesi dizideki Nurhayat Karakaş karakteriyle duyuran, o günden bu yana da Eltilerin Savaşı, Lohusa, Görümce, Deliha gibi filmlerle izleyici önüne çıkan Özay, ilk dizi projesinde yine bilindik sularda yüzüyor.

Sürekli geç evlenme, evlilik, yeni çocuk sahibi, kayınvalideyle ve eltisiyle çatışma gibi kadın sorunlarından odağını ayıramayan Özay’ın yeni projesi de aslında bunlar gibi film olabilecekken sündürülerek sekiz bölümlük bir dizi çekilmiş.

Dizilerin ilk bölümleri her zaman bütünün genel havasını verirken, Platonik: Mavi Dolunay Otel gibi oldukça uzun ve akılda kalmaktan uzak bir isme sahip bu dizi daha ilk bölümden çatıyı yanlış kuruyor.

Dizi üç konuya yaslanıyor: Kerem Bursin’in canlandırdığı Kaan karakterinin ne kadar kaslı, yakışıklı ve sportif olduğu, günümüz kadınlarının  sorunlarına büyüden spritüalizme kadar farklı yollarla çözüm arayışı ve Gülten isimli karakterin Recep İvedikvari cinsellik ve kaba komediye dayalı esprileri.

Daha ilk bölümden başlayarak Kaan’ın kasları, duruşu, bakışı, endamı, karizması üzerine o kadar fazla ve arkası kesilmeyen diyaloglar var ki bir noktadan sonra aklınızı kaçıracak gibi oluyorsunuz.

Diğer taraftan Gülten ile Kaan’ın ilişkisi bize hiç de uzak gelmiyor. Özay, Yalan Dünya’da canlandırdığı Nurhayat ve Rıza’nın (Beyazıt Öztürk) ilişkisi ile Bir Demet Tiyatro’daki Mükremin Çıtır (Yılmaz Erdoğan) ve Feriştah Yenge’nin (Demet Akbağ) hallerini alıp harmanlamış gibi.

Mesela Gülten’i gözlerinizi kapayıp dinlerseniz sanki Nurhayat bir şeyler anlatıyormuş gibi gelirken, aradan geçen zamanda Özay’ın o noktadan bir arpa boyu ilerleyememiş olması düşündürücü.

Gülten, aslında tam olarak bir başka karaktere daha benziyor ki özleyenler hasret giderebilir. Yedi filmlik bir seri boyunca seyirci karşısına çıkıp hasılat rekorları kıran, buna karşın kaba esprileri ile eleştiri konusu olan Şahan Gökbakar’ın ünlü karakteri Recep İvedik, Gülten’in bünyesinde yeniden dirilmiş gibi.

Pazar yerinde patlıcan üzerinden cinsel içerikli espriler üretmek olsun, tuhaf imalarla her saniye cinselliği çağrıştırmak olsun, kaba saba racon kesmeler olsun her yönüyle bir “dişi Recep İvedik” olan Gülten, buna karşın onun kadar dahi güldürmüyor.

Recep İvedik hiç olmazsa zaman zaman toplumsal hiciv sayılabilecek espriler yaparken, Gülten konusunda bunu söylemek de mümkün değil. Hele o söylediği şarkılar yok mu diziyi mutlaka o noktada yarım bırakanlar olmuştur.

Cinsellikle ve incelikten yoksun esprilerle güldürme misyonunu son sürat üstlenen Gupse Özay konusunda şu eleştiriyi getirmek de pek mümkün.

Recep İvedik karakterini küfür ve cinselliği fazla kullandığı için eleştirirken ve bunun tek boyutlu bir  “maganda” tipleme olduğu söylenirken, aynı şeyi bir kadın yazar yaptığında bunu bir kadın senarist yazdığında daha az batıcı bulmamalıyız. Patlıcanı eline alıp cinsel imalarda bulunan kişinin cinsiyeti fark etmez, sonuçta kabalıktır.

Hikayenin sürekli tekrarlara düşmesi de dizinin bir başka sıkıntısı. Zaten bir oteli satın almak için kurnazlıklar düşünen kötü karakterlerin konu edildiği Amerikan filmlerine doymuşken, konu farklı öğelerle de zenginleştirilmiyor, bölgenin cazibesinden dahi faydalanılmıyor ve bu fırsat kaçırılıyor.

Dakikalar boyunca Kerem Bursin’in cazibesi, iki kızkardeşin meşgalesizlik yüzünden dolandırıcılar tarafından tuzağa düşürülmesi, Gülten ile Nedret’in Kaan ile evlenmek için çabaları sekiz bölüm boyunca izleyicinin içini kıyıyor.

Diğer taraftan sırf para kazanma amaçlı spiritüel topluluklar oluşturmak batıcı olsa da Özay’ın esprilerinin yoga severleri incitecek boyutta olduğunu da kabul etmek lazım.

Zaten bu konudaki esprileri Recep İvedik seneler önce yapmıştı ve açıkçası hiç olmazsa bundan daha komik bir boyuttaydı. Akış/Hasan (Wolf Yener Özer) ve Renk/Hatice (Eda Akalın) karakterleri de o kadar yapay ki bunlara karakter değil tipleme demek bile iltifat olur.

Diğer taraftan konunun ilhamı belli ki Gupse Özay’ın zihninde 19 Ağustos 2024 tarihinde gerçekleşen Süper Dolunay’ın ardından canlanmış ve çalakalem yazılmış.

İşin içine kafayı uzaylılara takmış Ömer (Mehmet Özgür) adlı bir karakter de katılmış ki akıllara zarar. Yani Özay, uzaylılar, spritüalizm, günümüzün güzellik endüstrisi, aile dizilimi, meditasyon, yoga derken her tuşa basmış ama olmamış.

Gülten ile Nedret yedi bölüm boyunca “tek boyutluluğa” hapsolmuşken her ikisinin karakter dönüşümü de nedense sihirli değnek değmiş gibi sekizinci ve son bölümde gerçekleşiyor.

Final bölümünde her iki karakter de aniden bilinçlenirken, Kaan’ın da kafayı mülk edinmeye takmış ancak son derecede hesaplı, kurnaz, planlı bir yatırımcıdan aklını uzayla, metafizik güçlerle, paranormal aktivitelerle kaçırmış yarı deli bir tarikat mensubuna dönüşmesi de eş zamanlı gerçekleşiyor.

Bu karikatürize tabloya “kadın kendi ayakları üzerinde durmalıdır,” gibi bir mesajı da son anda yapıştırıveren Gupse Özay, sözüm ona sekiz bölüm süren bu tuhaflıklar komedyasını aklayabileceğini düşünüyor.

Oyunculuklara gelince bu senaryo ortadayken esasen kimin nasıl oynadığı konusunda çok da yorum yapmak yersiz. Ancak Gupse Özay’ın yorumunun çok ama çok yorucu ve izleyenlere azap çektiriyor. Ancak hiç olmazsa senaryo yazarlığını bırakırsa o bile sinemamıza bir iyilik olur.

Kerem Bursin her ne kadar görüntüsüne dikkat eden bir oyuncu olsa da dizide konu edildiği ölçüde akıl durduracak bir yakışıklılığa ve cazibeye sahip değil. Elinden geleni yapsa da senaryo o kadar kötü ki sonuç değişmiyor.

Öykü Karayel gibi güçlü bir oyuncunun böylesi zayıf bir projeyi ne akla hizmet kabul ettiğini ise anlamak güç. Bir dahaki sefere umarım daha iyi düşünür. Oyunculuğu ise ilk kez çok rahatsız edici.

Dolayısıyla Netflix’in yerli projeleri birbirinden zayıf olsa da bu dizi açık ara en kötüsü olarak başa yerleşiyor. Zaten dijital platformu, yabancı projelerde de uzun süredir bir varlık gösteremiyor ve gün geçtikçe kan kaybediyor.

Komedi bazılarının zannettiği gibi böyle ucuz bir şey değil. Aksine insanları güldürmek ciddi ve zor bir iş. Bu dizinin izlenmesini vakit geçirmek için dahi olsa hiç kimseye tavsiye etmiyorum.