Marriage Story: Yılın en iyi filmlerinden

(8.5/10)

Burcu B. Bilgin

Bir arkadaşım geçenlerde, “En iyi filmler yılın sonlarına kalıyor” demişti. Gerçekten de 2019’un sonlarında çok başarılı, ödül törenlerinde söz sahibi olabilecek filmlere kavuştuk.

Bunlardan biri de prömiyeri Venedik Festivali’nde yapılan Marriage Story.

Bu yılın bir özelliği de Netflix’in ödül törenlerini domine edecek filmler çekmesi. Bu, aslında sinemada film izleme alışkanlığını yok etme riskini de barındırıyor.

Ancak Türkiye’de iyi filmlerin vizyon şansı yakalayamadığı ya da kısa süre gösterimde kaldığı düşünülürse bundan çok da şikayet edemiyoruz. Diğer platformların da yarışa katılmasıyla burada gelecek var diye düşünüyorum.

Noah Baumbach’ın yazıp yönettiği Marriage Story’nin başrolünde Woody Allen’ın favori oyuncusu Scarlett Johansson ile Star Wars filmleri ve Girls dizisinden tanıdığımız Adam Driver var.

Filmin açılış sekansında, bir çiftin birbirini anlattığı iki güzel mektubu dinliyoruz.

Sonrasında bunların 8 yaşında Henry (Azhy Robertson) adlı bir oğulları bulunan Barber çiftine ait olduğu ortaya çıkıyor.

Parlak bir tiyatro yönetmeni olan ve giderek yükselen Charlie Barber (Adam Driver), New York’ta bir tiyatro topluluğuna sahip. Eşi Nicole (Scarlett Johansson) ise bu topluluğun oyunlarında başrolde.

Ancak kariyer tartışmalarıyla başlayan görüş ayrılıkları giderek evliliği çürütüyor. Çift de kendini bir anda boşanma aşamasında buluyor.

Parçalanmaya başlayan evliliği “tartışmasız ve avukat tutmadan” bitirmeye karar veren çiftin yönü, Los Angeles’ta dizi çekimindeki Nicole’ün avukat Nora (Laura Dern) ile anlaşmasıyla değişiyor ve hikaye başlıyor.

Filmin özellikle ilk yarısı, Charlie’ye odaklanıyor. Kariyerinde yükselişteyken karşısına çıkan zorlu boşanma yüzünden kendini beklenmedik bir durumda bulan genç yönetmen, artık eşini tanıyamıyor.

Çiftin ayrışmasını ise bir prömiyer kutlamasının ardından metroda aynı vagonda ayrı seyahat ettikleri bu sahne en iyi biçimde vurguluyor.

Nicole’ün, “baba olmayı seven, çok zeki, çevresindekileri aile haline getiren, filmlerde kolayca ağlayan, çok iyi giyinen, duygusal” diye tanımladığı eşine düşmanca tavrı nedeniyle Charlie, genç kadının adeta “düşmanı” haline geliyor. Bunun sırrını ise ilerleyen dakikalarda anlıyoruz.

Bu dönemde anlaştığı avukat Bert (Alan Alda), şaşkınlık yaşayan Charlie’yi, “Ceza avukatları kötü insanların iyi yönlerini, boşanma avukatları ise iyi insanların kötü yönlerini bulur” diyerek uyarıyor.

Film, Charlie’ye hak vereceğimiz bir süreçte başlayıp sonrasında aynayı Nicole’e çeviriyor.

Onun cephesinden baktığımızda ise “yıllar içinde kendini ifade edememiş ve hayallerine eşini desteklemek uğruna sırt çevirmek zorunda kalmış” bir kadını görüyoruz.

İşin minik Henry yönü ise hepsinden zoru. Henry kendini tam anlamıyla “bölünmüş bir ailenin ortasında” şaşkın vaziyette buluyor.

Öyle ki avukat Jay (Ray Liotta) da Charlie’ye, “Bana çocuğunun sözlerinden referans verme. Annesinin yanında da başka konuşur” diyor.

Aslında yönetmen Baumbach, boşanmanın üç aktörü Charlie, Nicole ve Henry’nin durumlarını hüzünlü ve ağdalı olarak değil son derece doğal ve gerçekçi bir sinema diliyle anlatıyor.

Hatta her şey o kadar gerçekçi ki ortada hiçbir şey yok gibi görünürken boşanan herhangi bir arkadaşımızın, hatta kendimizin yaşadıklarını izliyormuş hissine kapılıyoruz.

Eşine korkunç şeyler söyleyip ağlayan Charlie’nin, ona bağırdıktan sonra odasında ağlayan Nicole’ün benliğinde boşanma süreci nasıl bir şeydir diye merak eden herkes, en yalın yanıtı bu filmde buluyor.

Birbirinden dişli iki avukat Nora ve Jay’in, Barber çift perişan halde mahkeme koridorundayken neşeyle kulüpte yaşadıklarını anlatması ise çok iyi dost olan rakip takım futbolcularını anımsatıyor.

Bu da, boşanmanın “çiftler için hayat memat meselesi, avukatlar için sadece iş” olduğunun altını çiziyor.

Film, yaşananların ardından tüm akışı gibi çok “doğal bir tonda” bitiyor. Anlaşmazlıkların nasıl büyüyüp insanların kolayı zor yaptığını gözler önüne seren yapım, sanki bir boşanma belgeseli.

Kendisi de bir boşanma yaşamış olan Scarlett Johansson’ın belki de kariyerindeki en başarılı oyununu sergilediği filmin büyük yıldızı ise Adam Driver.

Hemen her sahnede üstün performansıyla parlayan oyuncu, kah mutfak zemininde yattığı, kah gözyaşlarına boğulduğu sahnelerde seyirciyi derinden etkiliyor.

Charlie’nin finale yakın barda söylediği şarkıyla da hem kahramanının yolculuğunu anlatıyor, hem de filme damgasını vuruyor.

Netice olarak, Marriage Story, toplumlarda giderek artan boşanmayı yalın, sert, vurucu ve duygusal bir şekilde, her iki tarafın gözünden anlatıyor.

Hem gerçekçi, hem de duygusal olan fimde her iki oyuncu da performanslarıyla hikayeyi zirveye taşıyor.

Hem filmin, hem de iki oyuncunun Oscar ve Altın Küre başta gelmek üzere tüm ödül törenlerinde söz sahibi olacağını düşünüyorum.

Yılın en iyi filmleri arasında gördüğüm bu başarılı yapımı mutlaka izlemenizi tavsiye ederim.